De hele dag worden we ermee geconfronteerd, reclame-uitingen. Overal op straat staan billboards om onze aandacht voor een bepaald product te trekken. Ook op radio, televisie en internet staat het vol van de reclame-uitingen. De laatste jaren hebben de adverteerders nog weer een ander medium ontdekt, social media.
Bijna iedereen is wel te vinden op Twitter, Facebook of leest met enige regelmaat een blog. Interessant voor de adverteerder, verwarrend soms voor het publiek, want je hebt immers niet altijd door dat je met een reclame uiting te maken hebt. Om die reden heeft de Stichting Reclame Code per 1 januari 2014 de “Reclamecode Social Media”[1] in het leven geroepen. Voor de adverteerders moet dit duidelijkheid verschaffen op welke wijze zij reclame via social media mogen maken.
In de toelichting op de Reclamecode Social Media is opgenomen dat wanneer een adverteerder aan de social media gebruiker kans op voordeel biedt voor het plaatsen van een social media en dit voordeel de geloofwaardigheid van het betreffende bericht beïnvloedt, deze relatie duidelijk moet worden gemaakt.
Bijvoorbeeld wanneer een blogger een nieuw product krijgt toegestuurd met als doel daarover in het blog te schrijven, dan moet er een vermelding worden gemaakt dat het betreffende product aan de blogger ter beschikking is gesteld om te testen. Op social media is er niet altijd ruimte om dergelijke vermelding te maken, op Twitter heb je bijvoorbeeld niet meer dan 140 tekens voor een bericht. Daarvoor heeft de Reclame Code Commissie diverse hashtags geïntroduceerd, zoals #spon voor gesponsorde berichten, #paid voor betaalde berichten en #adv voor advertenties.
De adverteerder dient er overigens voor te zorgen dat de blogger of andere verspreider van social media reclame uitingen bekend is met de inhoud van de Reclamecode Social Media. Opdrachtnemers moeten bovendien worden verplicht om zich aan alle relevante wetgeving, waaronder de diverse reclamecodes te houden.
Kort gezegd geldt dat de Reclamecode Social Media van toepassing is indien er aan een dubbele toets wordt voldaan; er moet sprake zijn van een voordeel en dat voordeel moet de geloofwaardigheid van de uiting beïnvloeden. Dit voordeel hoeft overigens niet financieel van aard te zijn, er kan ook sprake zijn van voordeel indien de uiting leidt tot extra volgers, extra (Facebook)vrienden of publiciteit. Uitzonderingen zijn er natuurlijk ook, genoemd worden journalisten die hun werk volgens journalistieke codes doen of recensenten die recensie-exemplaren krijgen toegestuurd. Wij zijn benieuwd hoeveel bloggers er de komende periode zichzelf als recensent gaan aanprijzen…!